Τίποτα δεν έχει τελειώσει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά

 Το Μαξίμου επιμένει στη θεωρία των δύο άκρων, επιστρατεύει τις Σκουριές.

 Δεν αρκεί ποινική δίωξη της Χρυσής Αυγής. Πρέπει να ηττηθεί και πολιτικά.

Το κρίσιμο βήμα έγινε. Ο υπουργός προώθησε το φάκελο της Χρυσής Αυγής στην εισαγγελία του Άρειου Πάγου, οι διωκτικές αρχές κινήθηκαν, όχι με τους γνωστούς ρυθμούς, οι κατηγορίες απαγγέλθηκαν, οι κατηγορούμενοι περιμένουν τη δικάσιμο, που δεν πρέπει να αργήσει.

Μπορούμε να κάνουμε παρατηρήσεις, να προβάλλουμε αντιρρήσεις, να υποδείξουμε ολιγωρίες ως προς αυτό το σκέλος της υπόθεσης, αλλά τα πράγματα έχουν πάρει ένα δρόμο. Το ερώτημα είναι μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτός ο δρόμος, σε ποιο βάθος θα φτάσουν οι παρεμβάσεις όχι απλώς για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, αλλά για την αποτροπή της επανάληψης του ίδιου έργου.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να είναι ούτε επικοινωνιακή ούτε διαδικαστική, αλλά απαραίτητα και βαθύτατα πολιτική.

• Δεν χωρούν προχειρότητες και βιαστικές κινήσεις, που στόχο έχουν κυρίως να δείξουν ριζικότερη, χωρίς να ενδιαφέρονται για τη μονιμότερη και αποφασιστικότερη αντιμετώπιση των αντιλήψεων που ενισχύουν τις ναζιστικές ιδέες και τους φορείς τους. Τέτοιες κινήσεις είναι πολύ πιθανό να ευνοήσουν απόψεις που έντεχνα διαδίδονται ότι άδικα διώκονται οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής, ενώ «οι κλέφτες κυκλοφορούν ελεύθεροι».

Στο πεδίο αυτό έχουν γίνει ήδη σοβαρά ολισθήματα, με την επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης να αποτελεί ίσως το μικρότερο από αυτά. Αρκεί να σημειώσουμε απ’ όλα αυτά την αδικαιολόγητη διαφορετική μεταχείριση ως προς την προσωπική κράτηση εξίσου βεβαρημένων προσώπων μεταξύ των κατηγορουμένων.

• Επίσης, οφείλουμε να αποτρέψουμε μέτρα που προωθούνται εν θερμώ και κυρίως προς εντυπωσιασμό, με αποτέλεσμα να πλήττουν πιο πολύ το δημοκρατικό νομικό πλαίσιο και πολύ λιγότερο –ή και καθόλου– το ναζιστικό φαινόμενο. Όπως η πρόθεση της κυβέρνησης να ωθήσει τη βουλή να προχωρήσει σε διακοπή της κρατικής επιχορήγησης και της βουλευτικής αποζημίωσης, πριν καν φτάσει στο ακροατήριο η υπόθεση της ΧΑ. Ή το σχέδιο να αποκλειστεί παντελώς η δυνατότητα διενέργειας επαναληπτικών εκλογών, στην περίπτωση που θα παραιτούνταν οι βουλευτές της ΧΑ και οι αναπληρωματικοί τους.

Τέτοιες ενέργειες δεν αποδυναμώνουν την επιρροή του ναζισμού σε στρώματα του πληθυσμού. Ενισχύουν μια τάση αυταρχισμού και αδιαφορίας για τη δημοκρατική νομιμότητα, που κάνει πιο εύφορο το έδαφος για μορφώματα τύπου ΧΑ.

• Αντίθετα, οι παρεμβάσεις στο δικαιικό πεδίο οφείλουν να είναι προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της δημοκρατίας, της προσεκτικής άσκησης του νομοθετικού έργου, ώστε η κοινωνία να θωρακίζεται δημοκρατικά και όχι με νέες δόσεις αυταρχισμού απέναντι στους ναζιστές.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει όχι μόνο με το σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς και την ανάπτυξή τους, αλλά και με αποφασιστική παρέμβαση για την ανατροπή των μέχρι σήμερα κυρίαρχων αντιλήψεων στα θέματα του ρατσισμού και της νομιμοποίησης των οικονομικών προσφύγων.

Αντί για αυτό, βλέπουμε τον Αιγύπτιο Ουαλίντ Τάλεπ, που έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από χρυσαυγίτες, να απειλείται με απέλαση, η οποία αποτράπηκε για την ώρα εξαιτίας της αντίδρασης που ξεσηκώθηκε.

Αντί γι' αυτό, εξακολουθούμε να καταγράφουμε και στο Αιγαίο τις μικρές σχεδόν καθημερινές ανθρωποθυσίες, τους πνιγμούς των απελπισμένων, τις δικές μας Λαμπεντούζες. Και, βέβαια, να δείχνουμε με το δάχτυλο τις τραγωδίες που συμβαίνουν μόνο έξω από τα δικά μας χωρικά ύδατα.

• Ένα ξεχωριστό και σημαντικότατο ζήτημα είναι αν η κυβέρνηση και περισσότερο η ΝΔ στο εσωτερικό της, θα εξακολουθήσει να προβάλλει τις παραλλαγές της «θεωρίας» των δύο άκρων. Αν θα της δοθεί, δηλαδή, η ευχέρεια να το κάνει, πιστεύοντας ότι έτσι και τους μέχρι χθες ψηφοφόρους της ΧΑ μπορεί να δελεάσει και την Αριστερά να ανακόψει με μια λογική της δεκαετίας του '50.

Έχουμε τονίσει πολύ καιρό πριν αποφασίσει το Μαξίμου να κάνει πόλεμο με τη ΧΑ, ότι αυτή η «θεωρία» υπονομεύει τη δημοκρατική νομιμότητα εξισώνοντας όχι μόνο την πολιτική δράση της Αριστεράς, αλλά και τη δράση των κοινωνικών κινημάτων με τις εγκληματικά δομημένες οργανώσεις των νεοναζί.

Είναι γνωστό ότι και στο εσωτερικό της ΝΔ αναπτύσσονται αντιρρήσεις για την πολιτική αυτή, που δεν πρέπει να υποτιμήσουμε. Οφείλουμε να τις λάβουμε σοβαρά υπόψη. Οι ένοικοι της «γαλάζιας πολυκατοικίας» αναζητούν σήμερα νέες ισορροπίες, και έχει σημασία για το λαϊκό κίνημα να μπορέσει να επηρεάσει την εξέλιξη αυτή προς θετική για τη δημοκρατική πορεία κατεύθυνση.

Στο πεδίο αυτό δεν θα πρέπει να θεωρήσουμε συμπτωματική την επιτάχυνση της διαδικασίας δίωξης δεκάδων πολιτών στη Χαλκιδική, από το «κίνημα των Σκουριών», και την κλήση τους για κατάθεση στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης ήδη από την περασμένη Πέμπτη. Θα ήταν μεγάλη ήττα όχι για την Αριστερά, αλλά για τους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας να επιτρέψουμε να επικρατήσει αυτή η άθλια συμψηφιστική λογική της πιο συντηρητικής Δεξιάς.

• Ας μη μιλάμε, όμως, μόνο για την κυβέρνηση και τις ευθύνες της, σαν να μην υπάρχει αντιπολίτευση και μάλιστα της Αριστεράς, που με τον ΣΥΡΙΖΑ κατέχει την εξέχουσα θέση της εξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εξέλιξη των πραγμάτων από εδώ και πέρα δεν θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από τις θελήσεις της κυβέρνησης και της ΝΔ. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει αποφασιστική σημασία. Το ίδιο το εκλογικό σώμα τού έχει αναθέσει αυτό το καθήκον.

Μέχρι στιγμής, οι αντιδράσεις του δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι έγκαιρες, πάντα εύστοχες και στο ύψος των απαιτήσεων της στιγμής. Δεν έχει ακόμα συγχρονίσει το βήμα του με τον γρήγορο -και απρόσμενο;- ρυθμό των πολιτικών εξελίξεων, με αποτέλεσμα να διεκδικεί ακόμα την πρωτοβουλία κινήσεων από τη ΝΔ.

Ίσως δεν έχει συνειδητοποιηθεί απόλυτα το μέγεθος των ελπίδων που έχει εναποθέσει σ' αυτόν η πλειοψηφία των λαϊκών τάξεων, αλλά και το μέγεθος της ευθύνης που συνοδεύει αυτές τις ελπίδες. Κι αυτή η υστέρηση χρειάζεται το γρηγορότερο να καλυφθεί. Και μπορεί να καλυφθεί. Είναι το άμεσο καθήκον της τρέχουσας περιόδου, που μας θυμίζει ότι τίποτα δεν μπορεί να κερδηθεί μόνο από τα λάθη ή τη φθορά του αντιπάλου.

Πηγή:Η εποχή