ΜΟΝΟ ΤΟ 34% ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΘΕΩΡΕΙ ΩΦΕΛΙΜΗ ΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ

«Υπερήφανη πάνω στα χαλάσματα» στέκει η Γερμανία, η χώρα «που βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης που διχάζεται», υποστηρίζει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, επικαλούμενη έρευνα του αμερικανικού ινστιτούτου Pew Research Center, βάσει της οποίας «η Γερμανία αποτελεί το έθνος που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο θαυμασμό στην ΕΕ». Ωστόσο, η ίδια έρευνα φέρνει στο φως τη βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στην Ευρώπη, καθώς μόνο το ένα τρίτο των ερωτηθέντων σε οκτώ χώρες (34%) πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει ωφελήσει την πατρίδα του.

Οι Γερμανοί, αναφέρεται στο δημοσίευμα, θεωρούνται από τους γείτονές τους ως «ιδιαίτερα εργατικοί» και «από τους λιγότερο διεφθαρμένους», ενώ και η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ περιγράφεται ως «μακράν η πιο επιτυχημένη εθνική, ηγετική φυσιογνωμία στην οικονομική κρίση της Ευρώπης». Τα αντιγερμανικά αισθήματα, όπως προκύπτει από την ανάλυση των ερευνητών, συνεχίζουν να περιορίζονται στην Ελλάδα -τουλάχιστον μέχρι στιγμής, επισημαίνεται.

Στην ίδια έρευνα, ωστόσο, αναδεικνύεται και η βαθιά κρίση εμπιστοσύνης, στην οποία βυθίζεται η Ευρώπη, καθώς μόνον το ένα τρίτο των Ευρωπαίων πολιτών (34%) πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει ωφελήσει την πατρίδα τους. 

Σε έξι από τα οκτώ ευρωπαϊκά κράτη, στα οποία το Ινστιτούτο Pew έθεσε ερωτήματα σε περίπου 1.000 πολίτες, έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η Ευρώπη είναι πιο αδύνατη ως έννοια στη συνείδησή τους από ό,τι το έθνος: Έτσι βλέπουν τα πράγματα οι Έλληνες (σε ποσοστό 70%), οι Γάλλοι (κατά 63%), οι Βρετανοί και οι Ιταλοί (κατά 61%), όπως και οι Τσέχοι (59%) και οι Ισπανοί (κατά 50%). 

Μόνον οι Γερμανοί (σε ποσοστό 59%) πιστεύουν ότι η χώρα τους έχει ωφεληθεί από την Ευρώπη, ενώ κατά τα άλλα, μόνον οι Πολωνοί εκφράζουν «θετικό ισοζύγιο» αξιολόγησης μεταξύ της χώρας τους και της ΕΕ, καθώς σε ποσοστό 48% διακρίνουν οικονομικά πλεονεκτήματα.

Επιπλέον, μόνον οι Γερμανοί (σε ποσοστό 73%) εκτιμούν ότι η χώρα τους βρίσκεται σε καλή οικονομική κατάσταση, ενώ όλοι οι άλλοι λαοί είναι απαισιόδοξοι. Πάνω από τέσσερις στους πέντε Γάλλους, Τσέχους και Βρετανούς και πάνω από εννέα στους δέκα Ιταλούς, Ισπανούς και Έλληνες (ποσοστό 98%) βλέπουν την πατρίδα τους σε χειρότερη οικονομική θέση. 

Το σύνολο των Ευρωπαίων καταλογίζει την ευθύνη γι' αυτό τόσο στις εθνικές κυβερνήσεις, όσο και στις τράπεζες. Οι πολίτες ωστόσο δεν εμπιστεύονται, όπως φαίνεται, ούτε την οργανωμένη Ευρώπη ως παράγοντα που θα τους οδηγήσει έξω από την οικονομική μιζέρια που επικρατεί στον ευρωπαϊκό χώρο.

Σχεδόν και οι πέντε ερωτώμενοι λαοί που ανήκουν σε κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τονίζεται από τους ερευνητές, επιθυμούν να διατηρήσουν το κοινό τους νόμισμα, αλλά οι αντιλήψεις περί δημοσιονομικής εξυγίανσης της Ευρώπης, τα πακέτα μέτρων λιτότητας και οι μηχανισμοί διάσωσης προσκρούουν σε αντιστάσεις. 

Σχεδόν όλοι οι λαοί εκφράζουν την άποψη ότι πλέον είναι αρκετή ή και υπερβολική η έως τώρα λιτότητα, αλλά κυρίως οι Βρετανοί και οι Γάλλοι απορρίπτουν τις μεταβιβάσεις οικονομικής βοήθειας προς τον Νότο. Ακόμη και η απάντηση των επικεφαλής των ευρωπαϊκών κρατών και κυβερνήσεων, να αντιμετωπίσουμε την κρίση προχωρώντας σε «περισσότερη Ευρώπη» με τη μορφή δημοσιονομικής ένωσης, φαίνεται να μην βρίσκει απήχηση. Μόνον οι Ιταλοί τάσσονται υπέρ της μεταβίβασης περισσότερης εξουσίας στην ΕΕ σχετικά με τη διαχείριση των ελλειμμάτων των εθνικών οικονομιών και των χρεών, αναφέρει η έρευνα.

Τα στοιχεία του Ινστιτούτου Pew καταδεικνύουν ότι, ιδιαιτέρως στην περίπτωση εκείνων των πολιτών που πιστεύουν ότι η ΕΕ βλάπτει περισσότερο τη χώρα τους από ό,τι την ωφελεί, εμφανίζεται εντονότερα η απορριπτική στάση έναντι της εσωτερικής, ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, τάση που, όπως επισημαίνεται, οξύνθηκε και λόγω της κρίσης. Όπως προειδοποιεί ο Μπρους Στρόουκς, μέλος της ερευνητικής ομάδας που εκπόνησε την έρευνα, η Ευρώπη απειλείται «από ένα επικίνδυνο σπιράλ καθίζησης».

Ανοδικές τάσεις για την Ευρώπη εντοπίζονται μόνο στη Γερμανία, καθώς πουθενά αλλού δεν εκφράζει τόσο μεγάλος αριθμός πολιτών (σε ποσοστό που φτάνει το 65%) την άποψη ότι η Ευρώπη είναι «ένα καλό πράγμα». Οι Γερμανοί πολίτες φαίνεται να συγκλίνουν με τους γείτονές τους στο ότι αντιλαμβάνονται την ανεργία και τα χρέη ως μεγάλους κινδύνους, αλλά μόνον το 56% των ερωτώμενων φοβούνται την άνοδο των τιμών, γεγονός που δηλώνει ότι το τραύμα της εμπειρίας του υπερπληθωρισμού του 1923 φαίνεται να έχει επουλωθεί.

Το δημοσίευμα καταλήγει με την επισήμανση ότι μόνον το 48% των Γερμανών τάσσεται υπέρ της μεταβίβασης οικονομικής βοήθειας προς τους εταίρους που βρίσκονται σε οικονομική ανάγκη.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια άλλη άποψη γιa τα Δημοτικά δρώμενα

Την παρακάτω επιστολή την λάβαμε στο e-mail μας. Πιστοί στην αρχή της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων  την δημοσιεύουμε χωρίς σχόλια όπως είχαμε δεσμευτεί από πριν και χωρίς περικοπές. Το μόνο που προσθέσαμε και να μας συγχωρήσει είναι η εικόνα. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε και τις απόψεις του γράφοντος

Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρώ στο facebook μια συστράτευση όλων εναντίον της Δημοτικής Αρχής.  Μια παραφιλολογία  για το πώς δεν πετύχαμε το ιδεατό και συμβιβαζόμαστε με την υπάρχουσα κατάσταση.

1. Μου προξενεί μεγάλη εντύπωση πως ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν την πολιτική καταγωγή του Δήμαρχου και κάποιων εκ των συνεργατών του.  Δεν τους ήξεραν πριν τις εκλογές.   Ο Δήμαρχος κάθε άλλο παρά ξεχωρίζει τους πολίτες σε «Έλληνες» και «Βάρβαρους». Το έχει αποδείξει καθημερινά με τις πράξεις του. Στον ορισμό των Αντιδημάρχων, στον ορισμό των προϊσταμένων των υπηρεσιών και καθημερινά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των δημοτών που τον συναντούν για να τους δώσει κάποια λύση στα προβλήματά τους.  Αυτό ήταν γνώρισμα κάποιων άλλων που διοικούσαν μέχρι πριν λίγο καιρό. Προσπαθούν να ξαναδημιουργήσουν την μεγάλη «Ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά Παράταξη» και κοιτούν πώς να μαζέψουν πίσω τον κόσμο και σπέρνουν ζιζάνια. Λες και η πολιτική τοποθέτηση του καθενός θα λύσει τα προβλήματα του τόπου μας. Λάθη γίνονται καθημερινά πάνω στον ενθουσιασμό. Κανένας αναμάρτητος..
2. Ας γυρίσουμε λίγο πίσω. 1^η Γενάρη του 2011

Ας θυμηθούμε ποια ήταν η υποδομή σε ανθρώπινο δυναμικό των παλιών Δήμων που σήμερα σχολιάζετε ειρωνικά.  Σε όλο τον Δήμο ένας υδραυλικός, ένας οδηγός και κανένας ηλεκτρολόγος. Στουπώσατε στις αναθέσεις. Εκτελούσατε  έργα φαντάσματα και βολεύατε τους δικούς σας. Χτενίσατε τους προϋπολογισμούς των παλιών Δήμων  και προχωρούσατε σε εκτέλεση έργων χωρίς να υπάρχουν λεφτά. Φέρατε στον Δήμο Δωρίδος χρέη 1.000.000€. Δεν οργανώσατε τις υπηρεσίες των Δήμων με προσωπικό όταν μπορούσατε. Συμβάσεις επί συμβάσεων για να τους έχετε στο χέρι. Πώς λοιπόν να ανταποκριθεί ο Δήμος στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, πώς να μαζέψει σκουπίδια πώς να καθαρίσει τους δρόμους. Και ζητάτε εξηγήσεις από την Δημοτική Αρχή για την σημερινή κατάσταση….

3. Αναρτήσατε και κουίζ για τους ειδικούς συνεργάτες του Δημάρχου. Πόσους είχαν στους Δήμους που καταργήθηκαν?  Θα μου πείτε δύο. Τις υπερωρίες των υπαλλήλων και τα πρόσθετα καθήκοντά τους? Αυτοί που δούλευαν με παροχή υπηρεσιών στις εταιρείες? Πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν για τις ιστοσελίδες των παλιών Δήμων? Αυτά δεν ήταν χρήματα. Δεν χρειάζεται στον Δήμο κάποιος νομικός?  Ο Συνήγορος του Πολίτη καθημερινά ασχολείται με υποθέσεις των παλιών Δήμων γιατί δεν είχαν την υποδομή για να στηρίξουν νομικά τις υποθέσεις τους.  Δεν έχει δικαίωμα ο Δήμαρχος από τον νόμο να απασχολήσει 4 συνεργάτες οι οποίοι αμείβονται με 1.100€ ο καθένας καθαρά τον μήνα?  
4. Μιλάτε για δήθεν διαπλοκή στην αποκομιδή των απορριμμάτων. Ποιο είναι το μηνιαίο κόστος ενός απορριμματοφόρου? Πόσο στοιχίζει η συντήρησή του, τα καύσιμά του, τα ασφάλιστρά του κλπ. Πόση ώρα μπορεί να δουλέψει? Πόσα δρομολόγια μπορεί να πραγματοποιεί καθημερινά, Ποιο το εργασιακό κόστος των πληρωμάτων?  Από ένα πρόχειρο υπολογισμό που έκανα χωρίς να είμαι και ειδικός πιστεύω Δήμος για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του καλοκαιριού θα χρειάζεται τουλάχιστον 15.000 έως 18.000€ τον μήνα για την περιοχή που δημοπρατείται.  Άλλωστε στον Δήμο υπάρχουν και μηχανολόγοι και οικονομολόγοι που μπορεί να κάνουν μια μελέτη για το κόστος.
5. Μιλάτε για οφειλόμενα μεροκάματα στους προέδρους των χωριών. Μια συνήθεια την οποία εφαρμόζατε (το κοκαλάκι) για να κλείνετε τα στόματα και να βολεύετε καταστάσεις και θέλετε να την διαιωνίσετε. Κάποτε δεν πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτή την διαρχία? Προβλέπονται αυτές οι αρμοδιότητες από την νομοθεσία?   
6. Στέλνετε μηνύματα ανώνυμα για το ποιοι μας κυβερνάνε. Αφήνετε υπονοούμενα για το ήθος των. Λέτε όμως την μισή αλήθεια. Το γεγονός ότι αυτοί έχουν αθωωθεί δεν το αναφέρετε πουθενά.

Και όλα αυτά μέσα σε οικονομική δίνη που μαστίζει την χώρα μας. Δεν θα σας επιτρέψουμε να γυρίσετε την κοινωνία πίσω για να πετύχετε την  ικανοποίηση των προσωπικών σας συμφερόντων.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την φιλοξενία

Με εκτίμηση

ΔιΑυγής

Δήμαρχοι και νομάρχες στην «τσιμπίδα» του ΣΔΟΕ

Στην «τσιμπίδα» του ΣΔΟΕ έχουν πιαστεί πρώην και νυν δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι, νομάρχες και πρώην υπουργοί. Πρόκειται για πρόσωπα που βρίσκονται μεταξύ των 500 πολιτικών αλλά και στελεχών του Δημόσιου Τομέα (δασάρχες, διευθυντές πολεοδομίας και αγροτικής ανάπτυξης κλπ) , στο πλαίσιο των φορολογικών ελέγχων που διεξάγει για τις αποκλίσεις που προέκυψαν μεταξύ των στοιχείων της περιουσιακής τους κατάστασης που εμφανίζεται στο έντυπο Ε9 και των εισοδημάτων που δηλώνουν στις φορολογικές τους δηλώσεις.

Τα στοιχεία που προέκυψαν έπειτα από τις διασταυρώσεις της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, δεν είναι απαραίτητο να στοιχειοθετούν και απόκρυψη εισοδήματος, διευκρινίζουν αρμόδιοι παράγοντες.

Πάντως, το ΣΔΟΕ έχει ήδη ξεκινήσει την αποστολή προσκλήσεων στους συγκεκριμένους φορολογούμενους προκειμένου να γίνει διεξοδικός έλεγχος του «πόθεν έσχες», αντιπαραβολή με τις φορολογικές τους δηλώσεις αλλά και άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών, ώστε να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα.

ΔΗΜΟΙ:«ΠΡΑΣΙΝΟ» ΣτΕ ΣΤΙΣ 10.000 ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

Και επίσημα μπορούν να πραγματοποιούν πλέον προσλήψεις εποχικού προσωπικού οι δήμοι όλης της χώρας μετά την απόφαση (αρ. 13/2012) που, σύμφωνα με πληροφορίες της aftodioikisi.gr,  έλαβε σήμερα η Επιτροπή του άρθρου 28, παρ. 4 του Ν. 2190/1994 (σ.σ: νόμου Πεπονή) του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πρόκειται για προσλήψεις που αφορούν έκτακτες ανάγκες των δήμων λόγω θερινής περιόδου: περίπου 5.000 συμβασιούχων στην καθαριότητα, και άλλων τόσων διμηνιτών για πυρασφάλεια, ναυαγοσώστες, προσωπικό για τις παιδικές κατασκηνώσεις, υδρονομείς άρδευσης, προσωπικό για τους παιδικούς σταθμούς, καθαρίστριες σχολικών μονάδων κ.α, οι οποίες συμφωνήθηκε να ξεμπλοκάρουν (απαγορεύονται λόγω προεκλογικής περιόδου) κατά τη χθεσινή συνάντηση εκπροσώπων της ΚΕΔΕ και του υπουργού Εσωτερικών Αντώνη Μανιτάκη.

Κι αυτό γιατί όπως εξήγησαν οι δήμαρχοι στον υπουργό Εσωτερικών σε διαφορετική περίπτωση οι δήμοι, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές, δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν στοιχειωδώς.

Ασκούνης:  Θετική εξέλιξη

Μετά από τη θετική εξέλιξη για την οποία η ΚΕΔΕ είχε ασκήσει επανειλημμένα πιέσεις προς την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών,  ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Κώστας Ασκούνης με δηλώσεις του στην aftodioikisi.grτόνισε χαρακτηριστικά:

«Πρόκειται ασφαλώς για μία θετική εξέλιξη που επιτεύχθηκε μετά από συντονισμένες ενέργειες της ΚΕΔΕ και του υπουργείου Εσωτερικών και θα επιτρέψει στους δήμους να λειτουργήσουν, παρέχοντας  τις υπηρεσίες που έχουν υποχρέωση  προς τους πολίτες, έστω και προσωρινά. Κι αυτό γιατί τους θερινούς μήνες οι ανάγκες είναι αυξημένες και δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν από το υπάρχον προσωπικό των δήμων που είναι μειωμένο, λόγω διακοπής συμβάσεων και αποχωρήσεων».

Πηγή: aftodioikisi.gr

Η ντροπή της Ευρώπης» το ποίημα του Γκίντερ Γκρας για την Ελλάδα

Ο Γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκράς καυτηριάζει την Ευρώπη η οποία, όπως λέει, διαπομπεύει την Ελλάδα, εν μέσω της κρίσης του ευρώ, σε ένα ποίημά του που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της εφημερίδας του Μονάχου Sueddeutsche Zeitung. «Καρφωμένη, γυμνή στον πάσσαλο, γιατί είναι πνιγμένη στα χρέη, μια χώρα υποφέρει», γράφει ο 84χρονος γερμανός συγγραφέας. 

Σε αυτό το ποίημα, με τίτλο «Η ντροπή της Ευρώπης», που δημοσιεύεται το Σάββατο και  στην έντυπη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας, ο Γκρας προειδοποιεί την Ευρωπαϊκή Ένωση: «Εσύ η Ευρώπη, θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε». 

 «Καρφωμένη γυμνή στον πάσσαλο, γιατί είναι πνιγμένη στα χρέη, μια χώρα υποφέρει»,  γράφει ο γερμανός συγγραφέας, στο κείμενο αυτό των δώδεκα στροφών που αποτελούνται από δύο στίχους η κάθε μία. 

 Απευθυνόμενο άμεσα στην Ευρώπη, το ποίημα αρχίζει έτσι: «Απομακρύνεσαι από τη χώρα, που ήταν το λίκνο σου, και είναι κοντά στο χάος, γιατί δεν συμμορφώθηκε με τις αγορές». 

  Και αμέσως μετά αναφέρει ότι η χώρα αυτή «καταδικασμένη στη φτώχεια, της οποίας ο πλούτος κοσμεί τα μουσεία» είναι «ακόμα μόλις ανεκτή». 

Πηγή:tanea.gr

Τι βρεγμένος, τι μούσκεμα!...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/.

Μία μικρή αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν δεν βλάπτει. Στις 27 Ιανουαρίου 2012 και με αφορμή μία ανοδική κούρσα του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών η στήλη στο άρθρο της με τίτλο «Με αυτούς που μπλέξαμε ο πάτος είναι ακόμα πιο κάτω» υπογράμμιζε:
• «Παρ’ όλο ότι οι τιμές δεικτών και μετοχών βρίσκονται ακόμα και σήμερα σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ενώ πολύ πρόσφατα είχαμε τις χαμηλότερες ιστορικά τιμές, μάλλον θα...
δούμε μέσα στο Α΄ εξάμηνο του 2012 νέες ιστορικά χαμηλότερες τιμές»
Όντως, στις 10 Ιανουαρίου 2012 ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών κατέγραψε την χαμηλότερη τιμή εκείνης της περιόδου που ήταν 625,35 μονάδες. Κατόπιν ακολούθησε μία ανοδική πορεία που στις 26 Ιανουαρίου 2012 (ημέρα που η στήλη δημοσιοποίησε την προαναφερόμενη άποψη) έφερε τον Γενικό Δείκτη του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών στις 766,23 μονάδες. Η ανοδική πορεία συνεχίστηκε και έφτασε στα υψηλότερα σημεία της περιόδου -834,41 μονάδες- στις 13 Φεβρουαρίου 2012.
Μετά από αυτό το προαναφερόμενο υψηλό, ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών άρχισε με πλάγιο-καθοδική πορεία η οποία σήμερα κατέληξε να σπάσει ακόμα και το κατώτατο όριο των 500 μονάδων και να κλείσει τελικά στις 502,52 μονάδες. Ο χαρακτηρισμός κατάντια είναι υπερβολικά επιεικής.
Πλήρης επιβεβαίωση της στήλης. Τότε οι οικονομικοί συντάκτες άσκησαν δριμύτατη κριτική για την πρόβλεψη της στήλης. Σήμερα τι έχουν να πουν;
Θα μου πείτε… Τι μας νοιάζει για το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών;… Εδώ δεν έχουμε να καλύψουμε τα στοιχειώδη, το Χρηματιστήριο είναι το πρόβλημα;
Συμφωνούμε απολύτως! Φτάσαμε στο σημείο να πεθαίνουν αβοήθητοι οι ανήμποροι άνθρωποι στα παγκάκια του Δήμου, ή να αυτοκτονούν ανήμποροι άνθρωποι κάθε ημέρα. Ποιος ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στο Χρηματιστήριο;
Απλά το αναφέρουμε για να αποδείξουμε για μία ακόμα φορά την πλήρη αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής. Απαξίωσε δηλαδή, κατέστρεψε την παραγωγική βάση της χώρας. Όμως τα φιλομνημονιακά κόμματα συνεχίζουν το τροπάριο… Ευρώ ή Δραχμή.
Δεν μπορείτε να καταλάβετε ανόητοι ότι η απάντηση αυτού του εκβιαστικού διλλήματος δεν απασχολεί τα θύματα του μνημονίου; Αυτοί οι άνθρωποι που τείνουν να γίνουν η πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα δεν έχουν παρά ελάχιστα ευρώ στην τσέπη τους. Άρα το ερώτημα για αυτή την κατηγορία των συμπολιτών μας δεν έχει πρακτική βάση.
• Αντί να μιλήσετε ειλικρινά με αυτούς τους ανθρώπους…
• Αντί να τους ζητήσετε συγνώμη για αυτά τα χάλια…
• Αντί να αποδείξετε ότι εννοείτε την συγνώμη που πότε-πότε ψελλίζετε αποκαθαίροντας τα κόμματα σας, που είναι υπεύθυνα για την σημερινή δυστυχία, από κραυγαλέα παραδείγματα φαυλότητας...
• Αντί να τους πείσετε ακόμα και με προσωπικό παράδειγμα ότι θα τους περιθάλψετε άμεσα και αποτελεσματικά…
Τους κουνάτε απειλητικά το δάχτυλο!
Τους απειλείτε ότι θα δυστυχήσουν αν ψηφίσουν αντιμνημονιακά!
Απ’ ότι φαίνεται δεν γνωρίζετε την παροιμία “Τι βρεγμένος, τι μούσκεμα”!

Σε δημοπρασία το μάζεμα και η μεταφορά των σκουπιδιών

Σε δημοπρασία βγαίνει το μάζεμα και η μεταφορά  των σκουπιδιών στην ΔΕ Ευπαλίου καθώς επίσης και στα χωριά Γλυφάδα Ελαία και Τριζόνια.  Το ποσό που αντιστοιχεί γιά το χρονικό διάστημα μέχρι 31/12/2012 ανέρχεται 60.000€ συν ΦΠΑ.

Η λέξη δημοπρασία δεν λέει τίποτε όταν οι όροι φωτογραφίζουν κάποιους ή λόγω του μεγάλου κέρδους δίνεται η δυνατότητα σε αυτούς που συμμετέχουν να τα "βρούν".

Στο άρθρο 4 φωτογραφίζεται συγκεκριμένος εργολάβος. Μόνο του όνομά του δεν αναφέρεται. Είναι ο εργολάβος αποκομιδής  του Δήμου Ευπαλίου μέχρι το 2010 ο οποίος και κατά διαστήματα τσίμπαγε και άλλες εργασίες φαντάσματα.  

Είναι ο προμηθευτής καυσίμων των 4 Δήμων Ευπαλίου-Τολοφώνος-Βαρδουσίων και Λιδωρικίου γιά το 2012 ύστερα από διαγωνισμό. Είναι φαίνεται ο μόνος ο οποίος αντέχει απλήρωτος σε αυτές τις μεγάλες ποσότητες καυσίμων για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα άλλα βενζινάδικα από ότι έμαθα δεν ενδιαφέρθηκαν γιατί ο Δήμος αργεί πολύ να εξοφλεί τις υποχρεώσεις του απέναντί τους. Είχαν λέει την τρελή απαίτηση να πληρώνονται εντός ενός μηνός....

Η δαπάνη γιά τα σκουπίδια του Ευπαλίου το 2010 γιά διάστημα ενός χρόνου ήταν 36000€. Με εντυπωσιάζει πόσο αυξήθηκε το κόστος μέσα σε δύο χρόνια και γιά το μισό χρονικό διάστημα ...

Αλήθεια εκεί στον Δήμο εφόσον είχαν σκοπό να δώσουν τα σκουπίδια σε εργολάβο τι τους μάζεψαν τόσους οδηγούς? 

Κριτήριο αναγνώστη για τη ψήφο στις 17 Ιούνη

Νομίζω ότι η επιλογή μας στη κάλπη πρέπει να γίνει με ένα και μόνο κριτήριο. Πώς δεν θα επιτρέψουμε ώστε τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια Χώρα που θα επικρατεί η ανηθικότητα, η επαιτεία, η διαφθορά, η εκμετάλλευση, η πείνα, η δυστυχία, η απελπισία, η αυτοκτονία, η ληστεία, η αρρώστια και η δολοφονία. Αυτό που ζούμε δεν είναι απλά το αποτέλεσμα μιας λάθους πολιτικής διαχείρισης από μια ομάδα ίσως ανίκανων πολιτικών και δημοσίων λειτουργών, όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν. Αυτό που ζούμε εμείς πρώτοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο καθρέπτης μια εξ αρχής δεδομένης αποτυχίας του κατεστημένου κατ' επιλογή των ισχυρών πολιτικοκοινωνικού συστήματος. Η αριστερή στροφή και κάθε άλλη στροφή σε ανθρωποκεντρικές πολιτικές μακριά από ένα διεθνές κατεστημένο που καταρρέει και βρυχάται όπως το πληγωμένο θηρίο δείχνοντας τα δόντια του, δεν αποτελεί πια παρά μονόδρομο. Θα έχει ρίσκο, μπορεί να μην πετύχει ούτε αυτό. Αλλά τη ζωή μας τη καθορίζουμε με τα ΟΧΙ μας και όχι με τα ΝΑΙ. Αν οι Έλληνες πρότασαν τη δήθεν "λογική" στις προκλήσεις της Ιστορίας, ούτε Θερμοπύλες θα υπήρχαν, ούτε 1821, ούτε 1940, ούτε Μάχη της Κρήτης, ούτε Πολυτεχνείο. Ας σκεφτούμε λοιπόν προς τα πού πάμε. Προσωπικά επιλέγω να ρισκάρω.

Αναγνώστης

Αναδημοσίευση από tromaktiko.gr

Τι ζητάμε από τον ΣΥΡΙΖΑ …

του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Τι θα μπορούσε να ζητήσει ένας πολίτης, που ανήκει στα δύο-τρίτα της κοινωνίας, σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μάλλον ο αρμόζων τίτλος. Που σημαίνει, διάβασε να δεις πως θεωρώ εγώ προσωπικά το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ στην συγκυρία.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε κυβέρνηση που θα χαράξει μια δημοκρατική μεταπολίτευση, σε ένα κόσμο που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το 1974, δίχως να αποκλίνει και να αποξενωθεί από τα αιτήματα και τον παλμό της προοδευτικής κοινωνίας των πολιτών και του κινήματος των εργαζομένων.

Θέλουμε επίσης λύτρωση από το πελατειακό κράτος και τον κομματισμό και απελευθέρωση από τα δεσμά της τρόικας. Θέλουμε η χρεοκοπία της χώρας να μην εξελιχθεί σε υποδούλωση των Ελλήνων στους δανειστές, ούτε να καταλήξει σε μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη ειδική οικονομική ζώνη εκμετάλλευσης του Νεο-ιμπεριαλισμού. Και επίσης:

Ακύρωση της δανειακής σύμβασης και των νόμων που συνδέονται με την εφαρμογή του μνημονίου. Εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος και της διοίκησης με την θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής, την ουσιαστική διάκριση των εξουσιών και πρωτοβουλία που θα μπορούσε να καταλήξει σε  Συντακτική Εθνοσυνέλευση, σύμφωνα ασφαλώς με τις πρόνοιες του παρόντος Συντάγματος. Κατάργηση νόμων που συνιστούν ιδιαίτερα προνόμια για μέλη της κυβέρνησης και της διοίκησης, όπως και βουλευτών και ασφαλώς απαλοιφή του νόμου «περί ευθύνης υπουργών». Μέτρα άμεσης δράσης για να περάσει το τραπεζικό σύστημα σε δημόσιο έλεγχο (αναγκαστικά πλέον λόγω της εξέλιξης της μορφής της χρεοκοπίας) και ασφαλώς τήρηση της υπόσχεσης: «Να δημιουργηθεί μια διεθνής επιτροπή που θα ελέγξει το επαχθές δημόσιο χρέος και να τεθεί ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του» Θέλουμε υπουργικό συμβούλιο και διοικητικές κεφαλές από καταρτισμένους στο αντικείμενό τους πολιτικούς, οι οποίοι δεν θα είναι «υπάλληλοι» ή υποχείρια οικονομικών συμφερόντων, θα εμφανίζουν στοιχειώδη εχέγγυα στην αντιμετώπιση της διαπλοκής και θα έχουν ριζοσπαστική σκέψη και καινοτόμο διάθεση, εμμένοντας παράλληλα στην αριστερή ιδεολογία τους και στο στοίχημα να αντιμετωπισθούν οι συνέπειες και οι πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού με την συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών. ‘Ηδη από το 1994, ο πρώην διοικητής της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας Τιτμάγιερ είχε πει με ειλικρίνεια στους πολιτικούς, στο Νταβός: «όλοι σας διευθύνεστε από τις αγορές. Δεν υπάρχει δημοκρατία, μόνον αγορές». Η κυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα πρέπει να πολεμήσει αγκαλιά με τους πολίτες, τα προοδευτικά κόμματα και τους ξένους αγωνιστικούς για την δημοκρατία, παράγοντες την δικτατορία των χρηματαγορών που επιβουλεύεται και την ισότητα και την ελευθερία παντού στον κόσμο και ιδιαίτερα στις αδύναμες οικονομικά ή πτωχευμένες χώρες.

Χρειαζόμαστε επίσης παραγωγική ανασυγκρότηση με αναδιοργάνωση του πρωτογενούς τομέα σε μια απολύτως σύγχρονη τεχνολογικά και οικολογικά βάση, όπως και μια απολύτως νέα και μοντέρνα βιομηχανική δομή. Το κόλπο εδώ είναι να προωθήσουμε μοντέλα «αυτοδιαχείρισης» κατά τα οποία οι επιχειρήσεις θα διευθύνονται από τους εργαζόμενους, αποφεύγοντας εθνικοποιήσεις και αποτυχημένες συνταγές του γραφειοκρατικού σοσιαλισμού. Οι νέες αυτές δομές εναρμονίζονται ιδανικά με την τεχνολογία του 21ου αιώνα, την μετα-οικονομία στη βιομηχανική οργάνωση της παραγωγής, την ρομποτική και την πληροφορική τεχνολογία ολοκληρωμένων συστημάτων, με στόχο την αειφόρο ανάπτυξη. Όπως και την σύγχρονη «έξυπνη» ενεργειακή τεχνολογία, τους αυτοματισμούς και την βιοτεχνολογία. Η σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά δίχως ούτε στιγμή να πάψει να αγωνίζεται να αντιμετωπίσει το δημοκρατικό παράδοξο (εναρμονισμός της ισότητας με την ελευθερία) σε ένα καπιταλιστικό παγκοσμιοποιημένο καθεστώς που παράγει ολοένα και πιο επικίνδυνους για την ανθρωπότητα αποκλεισμούς και περιθωριοποιήσεις, θα πρέπει εξοικειούμενη με την σύγχρονη τεχνολογία, να εστιάζει στις παγκόσμιες προκλήσεις, οι οποίες όσο ποτέ άλλοτε, απαιτούν βιοοικονομικές προσεγγίσεις.

Η αντίθεση εργασίας – κεφαλαίου, από την στιγμή που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί για αντικειμενικούς λόγους άμεσα επαναστατικά, θα πρέπει να τοποθετηθεί κάτω από το γενικό πρίσμα του κεϋνσιανισμού με την συνδρομή σύγχρονων στρουκτουραλιστικών αντιλήψεων της πολιτικής και διοικητικής επιστήμης παράλληλα με την υψηλότερη διαθέσιμη τεχνολογία, η οποία συνεισφέρει στην υψηλή παραγωγικότητα και στην υψηλή προστιθέμενη αξία. Κι όλα αυτά με δύο κριτήρια: διοικητικός και παραγωγικός εκσυγχρονισμός στο εσωτερικό με δόμηση μιας εξαγωγικής ανταγωνιστικής βιομηχανίας. Δίχως αυτά ούτε η δημοκρατία, ούτε η ευημερία θα μπορούσαν να υπηρετηθούν υπό τις σημερινές παγκοσμιοποιημένες συνθήκες.

Στην χρεοκοπημένη Ελλάδα ο νεοφιλελευθερισμός θα πρέπει να θεωρείται όχι απλώς ιδεολογικά, αλλά και πρακτικά/αντικειμενικά μία αποκρουστική εκδοχή. Ο γερμανικός νεοφιλελευθερισμός, τον οποίο υπηρετούν κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί στην ΕΕ, που είναι ένα μίγμα κλασικού νεοφιλελευθερισμού και κεϋνσιανισμού, είναι κατασκευασμένος για να υπηρετεί τα συμφέροντα κατ’ αρχήν της κεντροευρωπαϊκής ελίτ και κατά δεύτερον των εκεί κοινωνιών μέσω μιας σύνθετης διαδικασίας αποπληθωρισμού και παραγωγής πλεονάσματος. Το μοντέλο αυτό καθιστά τις ισχυρές χώρες της ΕΕ δυναμικά ανταγωνιστικές στο διεθνές περιβάλλον, ωστόσο θίγει λιγότερο ανταγωνιστικές χώρες της Ένωσης και καταστρέφει χώρες με ξεπερασμένη παραγωγική οργάνωση, οι οποίες χρεοκοπούν ή βρίσκονται ήδη στο κενό της πτώχευσης του κράτους. Με δύο λόγια το ανταγωνιστικό μοντέλο που προωθεί η γερμανική ελίτ, όχι απλώς δημιουργεί κρίση ανταγωνιστικότητας και τάσεις ύφεσης στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες – μέλη της ΕΕ, αλλά κλονίζει την παραγωγική και δημοσιονομική υπόσταση αυτών των χωρών, τείνοντας να προκαλέσει και κρίση δημοκρατίας, πέραν της πολιτικής κρίσης που προφανώς επιφέρει.

Η ελληνική κυβέρνηση της αριστεράς πρέπει να ξεκαθαρίσει – όπως ήδη κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ – ότι εδώ υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, η οποία βραχυχρόνια μπορεί να αντιμετωπιστεί με ένα άλλο μνημόνιο, προοδευτικής – κοινωνικής κατεύθυνσης, μέχρις ότου ωριμάσουν οι πολιτικές συνθήκες για να περάσουμε από το διακυβερνητικό μοντέλο της ΕΕ σε ένα δημοκρατικό, όπου η ΕΚΤ θα αναλάβει την χρηματοδότηση των κρατών με άμεσο τρόπο, δίχως κερδοσκοπία και κερδοσκόπους, χρηματιστές και τραπεζίτες. Αυτή είναι και η πλέον εύλογη συνθήκη διάσωσης του ευρώ. Σε άλλη περίπτωση θα εισέλθουμε σε μία δραματική, νομισματική πέραν της πιστωτικής, κρίση στην ΕΕ, η οποία θα την απειλήσει άμεσα με διαμελισμό. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει κανείς στην Ελλάδα να εξετάζει το ψευδοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή», που απολύτως χυδαία και καιροσκοπικά θέτουν οι παράγοντες της διαπλοκής και οι κομματικοί φορείς τους.

Η κυβέρνηση της αριστεράς, μετά από αυτές τις σκέψεις, είναι πρόδηλο ότι δεν ανήκει στην κεντροαριστερά. Είναι μία ριζοσπαστική προσέγγιση της δημοκρατίας που έρχεται να αντιμετωπίσει τις μεταμοντέρνες προκλήσεις του καιρού μας και την απειλητική για την κοινωνία δομή του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος δεν είναι μόνον ένα οικονομικό σύστημα, αλλά ένα σύνθετο πολιτισμικό, πολιτικό και κοινωνικό επίσης. Είναι ακόμη προφανές ότι η αριστερή διακυβέρνηση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την σοσιαλδημοκρατία, τουλάχιστον όπως την γνωρίσαμε τα τελευταία 80 – 85 χρόνια. Στην πραγματικότητα, εάν δεν μιλούμε με όρους φάρσας της ιστορίας δεν θα μπορούσε να έχει. Όσοι προσπαθούν να ταυτοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και το εγχείρημα της αριστερής διακυβέρνησης με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, δυστυχώς είναι ανίκανοι να κατανοούν στοιχειωδώς πολιτικά φαινόμενα. Ας έχουν υπόψιν τους ότι η εκχυδαϊσμένη προπαγάνδα που προκαλεί σύγχυση στο ευρύτερο κοινό, στο τέλος θα στραφεί εναντίον τους. Η εξήγηση τοποθετείται στο πεδίο της κοινωνικής ψυχολογίας και ίσως κάποια στιγμή το σχολιάσω διεξοδικά.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, ζητάμε το «απίθανο». Μέσα σε μια πολύ μικρή περίοδο να αναδιοργανωθεί, να ξεπεράσει εσωτερικές δυσλειτουργίες και να μεταβληθεί σε ένα κίνημα αριστερής διακυβέρνησης που δεν θα έχει καμία σχέση με παραδοσιακά αριστερά δόγματα και σοσιαλδημοκρατικές εκδοχές. Τα μεν πρώτα απαιτείται να απεγκλωβισθούν από επαναστατικές αναπαραστάσεις μιας άλλης εποχής, οι δε δεύτερες, στον βαθμό που ταυτίστηκαν με το νεοφιλελευθερισμό, έχασαν κάθε προοδευτική αξία και σημασία. Η πίεση της κοινωνίας, εξαιτίας της κατάρρευσής της με μοχλό τον δικομματισμό και τις διαπλεκόμενες παραφυάδες του, είναι τέτοια προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που και το απίθανο μπορεί να γίνει πιθανό.

Οι αλλαγές στον πολιτικό ορίζοντα

 του  Νίκου Κοτζιά

Ποιο είναι το κεντρικό πρόβλημα της χώρας;

Κεντρικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η κυριαρχία και ο τρόπος κυριαρχίας μιας μικρής ομάδας πλούτου που έχει μάθει να λεηλατεί το δημόσιο και αν χρειαστεί ακόμα και τις δικές της, ιδιωτικές εταιρείες. Ελέγχει τα ΜΜΕ και τις χρηματοπιστωτικές ροές προς την αγορά. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην λειτουργεί ορθολογικά κανένας από τους τρεις εν δυνάμει μοχλούς ανάπτυξης. Το Ελληνικό δημόσιο δεν είναι καν ένα «καπιταλιστικό κράτος της προκοπής». Περισσότερο μεσολαβεί ανάμεσα σε συμφέροντα και προωθεί ανακατανομές εισοδήματος και πλούτου, παρά φροντίζει «τα γενικά συμφέροντα» του συστήματος. Η ιδιαιτερότητα του ελληνικού κράτους είναι ότι το έχουν ιδιοποιηθεί ορισμένα συμφέροντα ως μηχανισμό ικανοποίησης των ιδίων αναγκών τους. Οι τράπεζες δρουν περισσότερο ως τοκογλύφοι, παρά ως μηχανισμοί ανάπτυξης, ή έστω στήριξης ενός νέου κύματος επενδύσεων. Η δε αγορά, είναι δυσλειτουργική εξαιτίας της πολιτικής των τραπεζών και του δημοσίου, όπως ήδη περιέγραψα. Μια αγορά στην οποία είναι δύσκολο να μπουν νέοι επιχειρηματίες. Η γραφειοκρατία και η έλλειψη χρηματοδότησης αποτελούν τροχοπέδη.Το σύμπλεγμα συμφερόντων, ή αλλιώς διαπλοκή, αποτελεί τον πυρήνα του ελληνικού προβλήματος. Με την κατοχή σημαντικών ΜΜΕ περνά τα ιδιωτικά του συμφέροντα ως ανάγκες για τη χώρα. Σε αυτό διευκολύνεται διότι, επιπλέον, ασκεί σημαντικό έλεγχο σε τμήματα του πάλαι πότε δικομματισμού, και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα μειοψηφικό σύμπλεγμα το οποίο διαθέτει ισχύ, χρήμα, πληροφορίες, αθέατα στηρίγματα και τις πλάτες της τρόικας. 

Στηριγμένο σε αυτά τα μέσα προσπαθεί παρά την πολιτική του ήττα να εμφανίσει τον εαυτό του ως εθνική αναγκαιότητα και κάθε άλλη επιλογή ως καταστροφή της χώρας. Με μονόπλευρη πληροφόρηση, εκβιασμούς και εκφοβισμούς προσπαθεί να φορτώσει σε όλους τους υπόλοιπους τις ευθύνες για την κατάσταση που εκείνο, δηλαδή, αυτό το σύμπλεγμα εξουσίας, δημιούργησε, να δώσει αυταρχικές απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τα οποία συνδέονται με τις επερχόμενες μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό.

2.Αλλαγές στο Πολιτικό σκηνικό

Εάν εξετάσει κανείς με προσοχή της στατιστικές σειρές των εκλογών θα καταλάβει την βαθιά ρήξη που έφεραν τα εκλογικά αποτελέσματα. Από το 1981 μέχρι πρόσφατα, ο δικομματισμός κινήθηκε ανάμεσα στο 77%-87% των ψήφων, με έναν μέσο όρο περίπου στο 84%. Στις εκλογές της 6 Μαΐου έλαβαν τα δύο αυτά κόμματα 32,1%, δηλαδή, λιγότερο από το μισό του ιστορικού τους μέσου όρου. Εξίσου ενδιαφέρουσες σειρές μας προκύπτουν αν προσθέσουμε στον δικομματισμό τις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται δορυφορικά γύρο του. Μαζί με αυτές, ο δικομματισμός κινήθηκε τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στο 81% και το 91%! Στις πρόσφατες εκλογές έλαβε αυτό το σύνολο μόλις το 39,2% των ψήφων.Στην άλλη πλευρά, η αριστερά του ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτερικού, ΕΑΡ και Σύριζα κινήθηκε αυτή την τριακονταετία ανάμεσα στο 7-13%. Στις 6.5. έλαβε (ΚΚΕ, Σύριζα και ΔΗΜΑΡ) 32,4% των ψήφων, δηλαδή, υπερτριπλασίασε τα ποσοστά της. Αντίστοιχα, η ευρύτερη αριστερά, μαζί με κόμματα και κινήσεις προερχόμενα από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ καθώς και τους Οικολόγους Πράσινους, κινήθηκαν τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στο 8% και το 15,2% των ψήφων. Στις 6.5 έλαβε 37,4%.Τέλος, ένα τρίτο στοιχείο είναι ότι η πτώση του ενός πόλου του δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ, συνοδεύεται με την αποδιοργάνωση του άλλου. Το ΛΑΟΣ, ένα κόμμα εν μέρει από τα σπλάχνα της ΝΔ και με πιθανή προοπτική την ενσωμάτωση του σ’ αυτή, βρέθηκε εκτός βουλής. Αντίθετα εισήλθε η Χρυσή Αυγή ένα κόμμα ακροδεξιό, που δεν προέρχεται από την ΝΔ. Από την άλλη πλευρά, έχει δημιουργηθεί ένας χώρος νεοφιλελεύθερων κομμάτων που συνεργάζονται χωρίς ντροπές με την τρόικα. Τέλος μεγάλη επιτυχία είχαν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, ένα κόμμα της λαϊκής δεξιάς με παράγοντες και από άλλους χώρους, που πρόβαλλε αντιμνημονιακό λόγο λαμβάνοντας διψήφιο αριθμό ποσοστών.Από τα πιο πάνω ποσοστά γίνεται φανερό ότι υπάρχει ένα ιστορικών διαστάσεων ρήγμα στην διάταξη του πολιτικού συστήματος. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτό το ρήγμα έχει μόνιμο χαρακτήρα ή όχι. Κατά τη γνώμη μου, το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε μεταβατική φάση. Έχει ανοίξει ένας δρόμος, αλλά δεν έχει κλείσει και η οδός της επιστροφής. Το τι θα γίνει τελικά, θα εξαρτηθεί από την θέληση και ικανότητα των ίδιων των πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα εκείνων που κέρδισαν στις προηγούμενες εκλογές.

Οι μετεκλογικοί προσανατολισμοί

Το σύμπλεγμα συμφερόντων, εμφάνιζε την μεγάλη άνοδο της αριστεράς και την ήττα του δικομματισμού, ως την απόφαση του λαού να ψηφίσει «συνεργασίες» των αντιμνημονιακών δυνάμεων με τον δικομματισμό. Την σαφή απόρριψη του μνημονίου από το εκλογικό σώμα ως επιλογή να επανέλθει ο δικομματισμός σε κυβέρνηση συνεργασίας και να «διαπραγματευτεί» και αυτός τα μνημόνια, που έχει υπογράψει και είχε διακηρύξει ότι είναι μονόδρομος. Τέλος, την καταδίκη των προσώπων που κυβερνούν εδώ και δεκαετίες τη χώρα και την κατέστρεψαν την αποσιώπησε παντελώς.Το σύμπλεγμα συμφερόντων, ή αλλιώς διαπλοκή, έδειξε κατά καιρούς να αντιπαθεί τον Σαμαρά και να φοβάται την αριστερά. Σήμερα ανάμεσα στα δύο το δεύτερο του είναι σημαντικότερο. Προσπαθεί, λοιπόν, να πετύχει ταυτόχρονα δύο στόχους, αφενός να δυναμώσει η ΝΔ, προκειμένου να μην βγει πρώτο κόμμα ο Σύριζα και λάβει το μπόνους των 50 εδρών (αριθμητική προϋπόθεση για να κυβερνήσει μια πολιτική δύναμη). Αφετέρου να μην δυναμώσει τόσο ο Σαμαράς και καταστεί ανεξέλεγκτος. Έτσι τα πιο τροϊκανά κόμματα, όπως αυτό του κ.Μάνου, βάζει ως προαπαιτούμενο επιστροφής στη ΝΔ την παραίτηση Σαμαρά από την ηγεσία της. Την διττή αυτή εξίσωση, η διαπλοκή και η τρόικα προσπαθούν να τη λύσουν με δύο ενέργειες. Αφενός να συμπιεστούν τα κόμματα που δεν ελέγχονται, όπως είναι εκείνο των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», ώστε να απολέσουν ψήφους προς τα δεξιά, καθώς και να ενταχθεί το ΛΑΟΣ ή δυνάμεις του στη ΝΔ, και αφετέρου να δημιουργηθεί ένα «ενδιάμεσο» κόμμα που να προσθέσει στις επόμενες εκλογές έδρες στον δικομματισμό.Το σχέδιο αυτό έχει ορισμένα αδύναμα σημεία. Εξάλλου δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι ασκήσεις επί χάρτου αποτυχαίνουν. Καταρχάς ακόμα και αν πιεστεί ο κόσμος των Ανεξάρτητων Ελλήνων κανείς δεν δίνει εγγυήσεις στην διαπλοκή ότι θα ψηφίσουν την ΝΔ. Το δεύτερο είναι, ότι το ένα φιλελεύθερο κόμμα προβλέπεται να κινηθεί -εφόσον οι δυνάμεις του δεν ενταχθούν στη ΝΔ-, ανάμεσα στην τελευταία και το ΠΑΣΟΚ. Όμως, το τελευταίο εξακολουθεί να βρίσκεται σε κάθετη πτώση η οποία δημιουργεί πρόβλημα στην υλοποίηση του όλου σχεδίου. Αυτές οι δυσκολίες πιθανόν να ισχυροποιήσουν τη ροή του όλου συστήματος προς τον αυταρχισμό και την ενίσχυση μηχανισμών και λειτουργίας έκτακτης ανάγκης. Κάτι τέτοιο, όμως, θα έχει εξίσου αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία με τυχόν κατάσταση χάους.Η δημοκρατική αντιμνημονιακή πλευρά του συστήματος εξήλθε κερδισμένη από τις εκλογές. Σε «συστατικά» της ασκούνται αφόρητες πιέσεις. Στόχος η μετακίνηση τους προς το σύστημα καθώς και η εκλογική συμπίεση του Σύριζα. Το ΚΚΕ, δυστυχώς, αντί να κάνει ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, έχει βγάλει από το σεντούκι του μια πολιτική τάχα συνταγή για κάθε περίπτωση όσο υπάρχει καπιταλισμός και που να μην θυμίζει τα του 1989. Μόνο που όσο λάθος ήταν το 1989 η πολιτική της συγκυβέρνησης, άλλο τόσο λάθος είναι η σημερινή πολιτική άρνησης της συνεργασίας της αριστεράς. Νομίζω ότι έχει προτάξει τους λόγους που αντιπαθεί πολιτικά άλλες αριστερές δυνάμεις και όχι τις ανάγκες της χώρας καθώς και την ενωμένη απόκρουση πιθανών σφοδρών επιθέσεων της διαπλοκής με τη βοήθεια της τρόικας.Η ζωή είναι γεμάτο αντιφάσεις. Αυτό ισχύει και για την πολιτική σκηνή. Ο Σύριζα ο μεγάλος νικητής των εκλογών που έγιναν στις 6.5, αποκάλυψε, και αυτό ήταν σε ένα βαθμό αναμενόμενο, από την επομένη τις εσωτερικές του αντιθέσεις και ορισμένες αδυναμίες. Το γεγονός ότι δεν είναι ένα ενιαίο κόμμα το πληρώνει σήμερα με πολυγλωσσία και παρεμβάσεις από ορισμένα στελέχη του που είναι το λιγότερο επιπόλαιες. Πληρώνει ακόμα την στάση που κράτησε απέναντι σε εν δυνάμει σύμμαχες δυνάμεις. Το γεγονός ότι ουσιαστικά αρνήθηκε τις ισότιμες συνεργασίας και προσπάθησε περισσότερο πίσω από μια ταμπέλα ενότητας να τσιμπολογήσει προσωπικότητες από τον χώρο της δημοκρατικής παράταξης, τον οδήγησε σήμερα να μην έχει ουσιαστικούς πολιτικούς συμμάχους προκειμένου να βγει τόσο η αριθμητική των συμμαχιών, όσο και η πολιτική ενός μεγάλου τόξου δυνάμεων που με γνώση, πρόγραμμα και σχέδιο θα προωθήσουν τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος.